চাং নৃত্য

অসমীয়া ৱিকিপিডিয়াৰ পৰা

চাং নৃত্য (হিন্দী: चंग नृत्य) ভাৰতৰাজস্থানৰ এক লোকনৃত্য। ইয়াক ধামাল,[1][2] ডুফ নৃত্য,[উদ্ধৃতিৰ প্ৰয়োজন] আৰু হোলী নৃত্য বুলিও কোৱা হয় কাৰণ ইয়াক একে নামৰ হিন্দু উৎসৱ (হোলী)ৰ সময়ত অসুৰৰ পৰাজয়ৰ উদযাপনৰ বাবে কৰা হয়।[3] ই হৈছে পুৰুষে চাং বাদ্যযন্ত্ৰৰ ছন্দময় স্পন্দনত কেৰাউজিং আৰু দাঙ্গাপূৰ্ণভাৱে গাই পৰিবেশন কৰা এটা গোট নৃত্য।[4]

ইয়াৰ উৎপত্তি ৰাজস্থানৰ শেখাৱতী অঞ্চলৰ পৰা হৈছিল।[5][6] এই নৃত্য মহা শিৱৰাত্ৰি উৎসৱৰ পৰা আৰম্ভ হৈ ধূলণ্ডিত অৰ্থাৎ হোলী উৎসৱৰ পিছদিনা শেষ হয়। এই লোকনৃত্যত ব্যৱহৃত লোকগীতক ধামাল বোলা হয়।[7][8] সকলো পুৰুষে গান গায়, নাচে আৰু নাচে। ইফালে কিছুমানে নাটককো প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যাক চাং বুলি কোৱা হয়।[স্পষ্টীকৰণৰ প্ৰয়োজন]

বাদ্যযন্ত্ৰ[সম্পাদনা কৰক]

  • চাং, বা ডুফ (এবিধ পেঁটা) - লোক নৃত্য ফৰ্মৰ লগত eponymous, এই বাদ্যযন্ত্ৰ এখন কাঠৰ ডিস্কৰে গঠিত, সাধাৰণতে ২ ফুট (24 in) ৰ পৰা ৩ ফুট (36 in) ব্যাসাৰ্ধৰ, এখন কক্ষত আবৃত টানি লোৱা মতা ভেড়াৰ ছালৰ চামৰা দি তৈয়াৰি।[9] হলুদ আৰু অন্যান্য সুগন্ধি স্প্ৰে’ৰ ওপৰত তৈয়াৰ কৰা হয়। ইয়াৰ ওপৰত কিছুমান চিত্ৰও অংকন কৰা হয়।
  • Cymbal - বৃত্তাকাৰ সমতল বা উত্তল ধাতু (সাধাৰণতে ব্ৰঞ্জ বা লোহা) ছন্দ বাদ্যযন্ত্ৰ, দম্পতীৰ দ্বাৰা তাৰিখ ৰাগত বজোৱা হয়.
  • বাঁহী - ইয়াক প্ৰাকৃতিক বাঁহৰ পৰা সৃষ্টি কৰা হয়। বাঁহৰ ভিতৰত বেল আঁতৰাই শৰীৰত আঠটা ফুটা কৰা হয়। সকলোৰে প্ৰথম ফুটা মুখৰ লগত মিলাই ফুৱাই, বাকী সাতটা ফুটাত হাতৰ আঙুলিৰে বেলেগ বেলেগ শব্দ তোলা হয়।
  • ঘুংৰু - শাস্ত্ৰীয় ভাৰতীয় নৃত্যশিল্পীৰ ভৰিত বান্ধি থোৱা সংগীতৰ গোৰোহা
  • বৰ্তমান ঢোল আৰু অন্যান্য বাদ্যযন্ত্ৰও ব্যৱহাৰ কৰা হয়।

চাং নৃত্যৰ সময়[সম্পাদনা কৰক]

চাং নৃত্য মহাশিৱৰাত্ৰিৰ পৰা (ভাৰতৰ এটা উৎসৱ) দিন আৰু ৰাতি গোটেই মাহটো আৰম্ভ হয় আৰু শেষত হোলী উৎসৱৰ অন্ত পৰে। খেতি আৰু ঘৰুৱা কামৰ পিছত মানুহে চৌকত (গাঁৱৰ এখন মাটি) গোট খাই উপভোগ কৰে।

চাং নৃত্যৰ এলেকা[সম্পাদনা কৰক]

সমগ্ৰ ৰাজস্থানত চাং নৃত্য অনুষ্ঠিত হয়। কিন্তু প্ৰধান অঞ্চল শ্বেখাৱতী অঞ্চল (সীকাৰ, চুৰু, ঝুনঝুনু আৰু বিকানেৰ) য'ত এই নৃত্য বহুত অনুশাসিত, পদ্ধতিগতভাৱে পৃষ্ঠপোষকতা কৰা আঁচনিৰ সৈতে পালন কৰা হয়। এই নৃত্য সাধাৰণতে সীমান্ত জিলা ৰাজ্য ৰাজস্থানত পোৱা যায়।

তথ্যসূত্ৰ[সম্পাদনা কৰক]

  1. Menon, Anasuya (24 April 2013). "Spirited dance, pulsating music". The Hindu. http://www.thehindu.com/features/friday-review/dance/spirited-dance-pulsating-music/article4650535.ece। আহৰণ কৰা হৈছে: 7 April 2015. 
  2. "Haryana Fest Today". The New Indian Express. Express Features (Kochi). 23 April 2013. Archived from the original on 4 March 2016. https://web.archive.org/web/20160304224120/http://www.newindianexpress.com/cities/kochi/Haryana-Fest-Today/2013/04/23/article1556796.ece। আহৰণ কৰা হৈছে: 7 April 2015. 
  3. "Prince Charles dances in India at Holi celebration". BBC News. 5 October 2010. https://www.bbc.com/news/uk-11477436। আহৰণ কৰা হৈছে: 7 April 2015. 
  4. Mathur, U. B. (2002). Treasure-trove of Rajasthan. Folklorists. পৃষ্ঠা. 167. ISBN 978-81-85129-01-3. https://books.google.com/books?id=7jVuAAAAMAAJ. 
  5. Sharma, B. K.; Kulshreshtha, Seema; Rahmani, Asad R. (14 September 2013). Faunal Heritage of Rajasthan, India: General Background and Ecology of Vertebrates. Springer Science & Business Media. পৃষ্ঠা. 30. ISBN 978-1-4614-0800-0. https://books.google.com/books?id=VU69BAAAQBAJ&pg=PA30। আহৰণ কৰা হৈছে: 1 April 2015. 
  6. Bhatia, Ritika (18 October 2014). "Jodhpur RIFF 2014: Dance of the dunes". Business Standard. http://www.business-standard.com/article/beyond-business/jodhpur-riff-2014-dance-of-the-dunes-114101701373_1.html। আহৰণ কৰা হৈছে: 7 April 2015. 
  7. "Dhamaal - Traditional Music of Shekhawati". Underscore Records. http://www.underscorerecords.com/catalog/detail/519/Dhamaal-Traditional-Music-of-Shekhawati। আহৰণ কৰা হৈছে: 9 April 2015. 
  8. "Culture and Heritage". Indian Heritage Cities Networkshekhawati.in. Archived from the original on 13 April 2015. https://web.archive.org/web/20150413185632/http://shekhawatiheritage.in/?page_id=39। আহৰণ কৰা হৈছে: 10 April 2015. 
  9. Goyal, Vipin Behari (1 October 1997). Tirthraj Pushkar: Insight into rural life in Rajasthan. পৃষ্ঠা. 22. ISBN 978-93-5126-292-3. https://books.google.com/books?id=rjhdYn_Pj5cC&pg=PT6.