বিপন্ন সময় 'বিপন্ন সময়'ৰ বেটুপাত লেখক
মেদিনী চৌধুৰী দেশ
অসম , ভাৰত ভাষা
অসমীয়া প্ৰকাৰ
ইতিহাসভিত্তিক উপন্যাস প্ৰকাশ
১৯৯৬ মিডিয়া প্ৰকাৰ
মুদ্ৰণ
বিপন্ন সময় (ইংৰাজী : Biponno Xomoi ) হৈছে অসমৰ সাহিত্যিক, ঔপন্যাসিক মেদিনী চৌধুৰী ৰ দ্বাৰা লিখিত এখনি উল্লেখযোগ্য উপন্যাস। উপন্যাসখনৰ বিষয়বস্তু হৈছে ইতিহাস-সচেতনতা আৰু ইতিহাস বিশ্লেষণ। উল্লেখযোগ্য যে, বিশেষ উপন্যাসখনৰ বাবে ঔপন্যাসিক মেদিনী চৌধুৰীয়ে ১৯৯৯ চনত অসমীয়া ভাষাৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল।[1]
প্ৰধান প্ৰবন্ধ:
মেদিনী চৌধুৰী মেদিনী চৌধুৰী অসমৰ এগৰাকী বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেখেতৰ ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত প্ৰধানকৈ আছে উপন্যাস, জীৱনীমূলক উপন্যাস, বুৰঞ্জীমূলক গ্ৰন্থ, ভ্ৰমণ কাহিনী আৰুজন প্ৰব্ৰজন, সাহিত্য চিন্তা, ছাত্ৰ আন্দোলন আদি বিভিন্ন বিষয় সম্পৰ্কীয় প্ৰবন্ধ। বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা ৰ জীৱন আৰু আদৰ্শৰে সমৃদ্ধ জীৱনভিত্তিক উপন্যাস ফেৰেংগাদাও
উপন্যাসৰ সংক্ষিপ্ত বিৱৰণ [ সম্পাদনা কৰক ] গ্ৰন্থখনত ঊনবিংশ আৰু বিংশ শতিকাৰ অসম আৰু অসমে মুখামুখি হোৱা সমস্যাবোৰৰ বিৱৰণভিত্তিক কথন সন্নিৱিষ্ট হৈছে। বুৰঞ্জীৰ ঘটনাৱলীক কাহিনীৰ দ্বাৰা সংযুক্তকৰণৰ চেষ্টা এটা এই উপন্যাসত পৰিলক্ষিত হয়। সংশয় আৰু দ্বিধাগ্ৰস্ততাত আবদ্ধ নতুন পুৰুষে কেনেধৰণৰ কৌতূহলৰে বিগত সময়ছোৱাক চাইছে, তাৰো এখন সম্যক ছবি গ্ৰন্থখনত উপস্থাপিত হৈছে।[1]
মেদিনী চৌধুৰীৰ এই গ্ৰন্থখনে ১৯৯৯ চনত সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।[1]
১৯৫৫-১৯৭০ ১৯৭১-১৯৯০
– (১৯৭১) চৈয়দ আব্দুল মালিক (অঘৰী আত্মাৰ কাহিনী – (১৯৭৩) সৌৰভ কুমাৰ চলিহা (গোলাম নৱকান্ত বৰুৱা (ককাদেউতাৰ হাড় ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া (শৃংখল , ১৯৭৬) আনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱা (বকুল বনৰ কবিতা , ১৯৭৭) হোমেন বৰগোহাঞি (পিতা-পুত্ৰ ভবেন বৰুৱা (সোণালী জাহাজ , ১৯৭৯) যোগেশ দাস (পৃথিৱীৰ অসুখ নীলমণি ফুকন (কবিতা , ১৯৮১) মামণি ৰয়ছম গোস্বামী (মামৰে ধৰা তৰোৱাল আৰু দুখন উপন্যাস নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ (সুদীৰ্ঘ দিন আৰু ঋতু , ১৯৮৩) দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্য (জংগম কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ (কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ ৰচনা সম্ভাৰ , ১৯৮৫) তীৰ্থনাথ শৰ্মা (বেণুধৰ শৰ্মা , ১৯৮৬) হৰেকৃষ্ণ ডেকা (আন এজন লক্ষ্মীনন্দন বৰা (পাতাল ভৈৰৱী হীৰেন গোহাঁই (অসমীয়া জাতীয় জীৱনত মহাপুৰুষীয়া পৰম্পৰা স্নেহ দেৱী (স্নেহ দেৱীৰ একুঁকি গল্প , ১৯৯০) ১৯৯১-২০১০
অজিৎ বৰুৱা (ব্ৰহ্মপুত্ৰ ইত্যাদি পদ্য , ১৯৯১) হীৰেন ভট্টাচাৰ্য (শইচৰ পথাৰ মানুহ , ১৯৯২) কেশৱ মহন্ত (মোৰো যে কিমান হেঁপাহ , ১৯৯৩) শীলভদ্ৰ (ৰেৱতী মোহন দত্তচৌধুৰী) (মধুপুৰ বহুদূৰ , ১৯৯৪) চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শইকীয়া (মহাৰথী নিৰুপমা বৰগোহাঞি (অভিযাত্ৰী নগেন শইকীয়া (আন্ধাৰত নিজৰ মুখ অৰুণ শৰ্মা (আশীৰ্বাদৰ ৰং মেদিনী চৌধুৰী (বিপন্ন সময় অপূৰ্ব শৰ্মা (বাঘে টাপুৰ ৰাতি , ২০০০) মহিম বৰা (এধানী মাহীৰ হাঁহি , ২০০১) নলিনীধৰ ভট্টাচাৰ্য (মহৎ ঐতিহ্য , ২০০২) বীৰেশ্বৰ বৰুৱা (অনেক মানুহ অনেক ঠাই আৰু নিৰ্জনতা , ২০০৩) হীৰেন্দ্ৰ নাথ দত্ত (মানুহ অনুকুলে , ২০০৪) য়েছে দৰজে ঠংচি (মৌন ওঁঠ মুখৰ হৃদয় অতুলানন্দ গোস্বামী (চেনেহ জৰীৰ গাঁথি , ২০০৬) পূৰবী বৰমুদৈ (শান্তনুকুলনন্দন ৰীতা চৌধুৰী (দেও লাংখুই ধ্ৰুৱজ্যোতি বৰা (কথা ৰত্নাকৰ কেশদা মহন্ত (অসমীয়া ৰামায়ণী সাহিত্য: কথাবস্তুৰ আঁতিগুৰি , ২০১০) ২০১১-বৰ্তমান
কবীন ফুকন (এই অনুৰাগী এই উদাস , ২০১১) চন্দনা গোস্বামী (পাটকাইৰ ইপাৰে মোৰ দেশ ৰবীন্দ্ৰ সৰকাৰ (ধূলিয়ৰি ভৰিৰ সাঁচ , ২০১৩) অৰূপা কলিতা পটংগীয়া (মৰিয়ম আষ্টিন অথবা হীৰা বৰুৱা কুল শইকীয়া (আকাশৰ ছবি আৰু অন্যান্য গল্প , ২০১৫) জ্ঞান পূজাৰী (মেঘমালাৰ ভ্ৰমণ , ২০১৬) জয়ন্ত মাধৱ বৰা (মৰিয়াহোলা , ২০১৭) সনন্ত তাঁতি (কাইলৈৰ দিনটো আমাৰ হ'ব , ২০১৮) জয়শ্ৰী গোস্বামী মহন্ত (চাণক্য , ২০১৯) অপূৰ্ব কুমাৰ শইকীয়া (বেংছতা অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী (ইয়াত এখন অৰণ্য আছিল মনোজ কুমাৰ গোস্বামী (ভুল সত্য , ২০২২)
